Co to jest Zeemana Zjawisko

Co to znaczy ZJAWISKO ZEEMANA: zostało odkryte poprzez Holendra P. Zeemana w 1896 r. Źródło światła (wyładowanie w gazie) jest umieszczone w mocnym polu magnetycznym wytwarzanym poprzez elektromagnes (zobacz rysunek). Wiązka światła jest kierowana do szczeliny wejściowej spektrografu optycznego. Przy obserwacji w kierunku prostopadłym do pola magnetycznego B, prócz pierwotnej linii widmowej o częstotliwości no obserwuje się dwie dodatkowe linie o częstotliwościach v1=vo+Δv, v2=vo-Δv (*) μB - magneton Bohra h - stała Plancka Światło tych linii jest spolaryzowane liniowo. Przy obserwacji w kierunku równoległym do pola magnetycznego obserwuje się 2 linie widmowe o częstotliwościach 1 i 2, linia o znika. Światło linii 1 i 2 jest spolaryzowane kołowo w przeciwnych kierunkach. Rozszczepienie linii widmowej na 3 składowe nazywa się normalnym z.Z. Wzór (*) można wyprowadzić w sposób klasyczny albo korzystając z mechaniki kwantowej. Z orbitalnym momentem pędu związany jest orbitalny okres magnetyczny. Energia dipola magnetycznego w polu magnetycznym o indukcji B wynosi: μE = μBBml dla l = 1 (magnetyczna liczba kwantowa) ml przyjmuje wartości: -1, 0, +1 Podstawiając μE = hμv, otrzymuje się wyrażenie (*). Jak widać na rysunku, poziom energetyczny (l = 1) rozszczepia się w polu magnetycznym na 3 podpoziomy i są obserwowane 3 linie widmowe. W razie gdy l > 1, w polu magnetycznym występuje rozszczepianie poziomów na większą liczbę podpoziomów i obserwuje się rozszczepienie linii na większa liczbę składowych, co nazywa się anomalnym z.Z