Definicja Dysk twardy lub HDD, HD
Co to jest Dysk twardy lub HDD, HD
(z angielskiego: Hard Disk Drive) – magnetyczny nośnik danych o dużej pojemności, aktualnie przeważnie użytkowane urządzenie pamięci masowej.
Głównymi wyznacznikami dysków twardych są: pojemność (od kilkudziesięciu-kilkuset megabajtów najpierw lat dziewięćdziesiątych do kilkuset megabajtów albo nawet jednego terabajta w roku 2007), czas dostępu (min., max., średni mierzony w milisekundach), prędkość transmisji danych (w megabajtach na sekundę), szybkość obrotowa talerzy dysku (od 5400 do 10 000 obrotów na minutę) i gwarantowany moment bezawaryjnej pracy (MTBF).
Dysk zbudowany jest z hermetycznej obudowy, gdzie znajduje się jeden albo kilka talerzy pokrytych kilkumikrometrową warstwą ferromagnetyczną. W trakcie odczytu i zapisu talerze dysku wirują wokół własnej osi, z kolei głowice zapisujące i odczytujące po jednym dla każdego talerza przesuwają się nad powierzchnią dysku i czytają i zapisują dane na magnetyczną powłokę dysku. Głowice w okresie pracy dysku unoszą się dzięki sile aerodynamicznej (głowica jest odpychana od talerza podobnie jak skrzydło samolotu unosi maszynę) powstałej wskutek szybkich obrotów talerza.
Pierwsze konstrukcje (do około 200MB) były zaopatrzone w silnik krokowy, użytkowane także w stacjach dysków i stacjach dyskietek. Przyrost liczby cylindrów na dysku i konieczność powiększenia szybkości dysków wymusił wprowadzenie innych rozwiązań. Najpopularniejszym aktualnie jest tak zwany voice coil a więc cewka, wzorowana na układzie magnetodynamicznym użytkowanym w głośnikach. Umieszczona w mocnym polu magnetycznym cewka porusza się i zajmuje położenie odpowiednio z przepływającym poprzez nią prądem, ustawiając ramię w odpowiedniej pozycji. Dlatego czas przejścia pomiędzy kolejnymi ścieżkami jest nawet krótszy niż 1 milisekunda a przy większych odległościach nie przekracza kilkudziesięciu milisekund. Układ regulujący prądem wymienia natężenie prądu, żeby głowica ustabilizowała jak najszybciej swe położenia w zadanej odległości od środka talerza (nad wyznaczonym cylindrem).
Wiadomość jest zapisywana na dysk poprzez przesyłanie strumienia elektromagnetycznego poprzez antenę lub głowicę zapisującą, która jest bardzo blisko magnetycznie polaryzowalnego materiału, zmieniającego własną polaryzację (kierunek namagnesowania) wraz ze strumieniem magnetycznym. Wiadomość może być z powrotem odczytana w odwrotny sposób, bo zmienne pole magnetyczne skutkuje indukowanie napięcia elektrycznego w cewce głowicy albo zmianę oporu w głowicy magnetyczno oporowej.
Obudowa chroni części napędu od pyłu, pary wodnej, i innych źródeł zanieczyszczenia. ?adne zanieczyszczenie głowic albo talerzy może doprowadzić do uszkodzenia głowicy (head crash), awarii dysku, gdzie głowica uszkadza talerz, ścierając cienką warstwę magnetyczną
Głównymi wyznacznikami dysków twardych są: pojemność (od kilkudziesięciu-kilkuset megabajtów najpierw lat dziewięćdziesiątych do kilkuset megabajtów albo nawet jednego terabajta w roku 2007), czas dostępu (min., max., średni mierzony w milisekundach), prędkość transmisji danych (w megabajtach na sekundę), szybkość obrotowa talerzy dysku (od 5400 do 10 000 obrotów na minutę) i gwarantowany moment bezawaryjnej pracy (MTBF).
Dysk zbudowany jest z hermetycznej obudowy, gdzie znajduje się jeden albo kilka talerzy pokrytych kilkumikrometrową warstwą ferromagnetyczną. W trakcie odczytu i zapisu talerze dysku wirują wokół własnej osi, z kolei głowice zapisujące i odczytujące po jednym dla każdego talerza przesuwają się nad powierzchnią dysku i czytają i zapisują dane na magnetyczną powłokę dysku. Głowice w okresie pracy dysku unoszą się dzięki sile aerodynamicznej (głowica jest odpychana od talerza podobnie jak skrzydło samolotu unosi maszynę) powstałej wskutek szybkich obrotów talerza.
Pierwsze konstrukcje (do około 200MB) były zaopatrzone w silnik krokowy, użytkowane także w stacjach dysków i stacjach dyskietek. Przyrost liczby cylindrów na dysku i konieczność powiększenia szybkości dysków wymusił wprowadzenie innych rozwiązań. Najpopularniejszym aktualnie jest tak zwany voice coil a więc cewka, wzorowana na układzie magnetodynamicznym użytkowanym w głośnikach. Umieszczona w mocnym polu magnetycznym cewka porusza się i zajmuje położenie odpowiednio z przepływającym poprzez nią prądem, ustawiając ramię w odpowiedniej pozycji. Dlatego czas przejścia pomiędzy kolejnymi ścieżkami jest nawet krótszy niż 1 milisekunda a przy większych odległościach nie przekracza kilkudziesięciu milisekund. Układ regulujący prądem wymienia natężenie prądu, żeby głowica ustabilizowała jak najszybciej swe położenia w zadanej odległości od środka talerza (nad wyznaczonym cylindrem).
Wiadomość jest zapisywana na dysk poprzez przesyłanie strumienia elektromagnetycznego poprzez antenę lub głowicę zapisującą, która jest bardzo blisko magnetycznie polaryzowalnego materiału, zmieniającego własną polaryzację (kierunek namagnesowania) wraz ze strumieniem magnetycznym. Wiadomość może być z powrotem odczytana w odwrotny sposób, bo zmienne pole magnetyczne skutkuje indukowanie napięcia elektrycznego w cewce głowicy albo zmianę oporu w głowicy magnetyczno oporowej.
Obudowa chroni części napędu od pyłu, pary wodnej, i innych źródeł zanieczyszczenia. ?adne zanieczyszczenie głowic albo talerzy może doprowadzić do uszkodzenia głowicy (head crash), awarii dysku, gdzie głowica uszkadza talerz, ścierając cienką warstwę magnetyczną
Czym jest Dysk twardy lub HDD, HD znaczenie w Słownik Internet D .