Co to jest Magnetyczne Pole Ziemskie

Co to znaczy ZIEMSKIE POLE MAGNETYCZNE.: Istnienie pola magnetycznego, ustawiającego igłę kompasu wzdłuż kierunku południe - północ, było znane już w średniowieczu. Model ziemskiego pola magnetycznego Pole magnetyczne Ziemi może być rozpatrywane jako pole dipola magnetycznego, którego bieguny znajdują się na powierzchni Ziemi w okolicach punktów o współrzędnych geograficznych (1965 r.): półkula północna: φ = +73,5°, λ = +100,6° - biegun południowy. Półkula południowa: φ = +66,5°, λ = +140,3° - biegun północny. Oś dipola magnetycznego nie pokrywa się z osią obrotu Ziemi, a bieguny magnetyczne nie leżą precyzyjnie naprzeciw siebie, ponadto położenie biegunów magnetycznych ulega ciągłym zmianom. Natężenie pola magnetycznego przy powierzchni Ziemi wymienia się od 24 A m-1 na równiku do 56 A m-1 w pobliżu biegunów magnetycznych. Do opisu z.p.m. wprowadza się przedmioty: 1) deklinacja: kąt pomiędzy składową poziomą natężenia pola magnetycznego a kierunkiem południka ziemskiego w danym punkcie. 2) inklinacja: kąt pomiędzy kierunkiem natężenia pola a jego składową poziomą. Uważane jest, iż pole magnetyczne powstaje w konsekwencji prądów konwekcyjnych, które płyną w metalicznym jądrze Ziemi o wysokiej temp. i znacznym przewodnictwie elektrycznym. Ponadto w pobliżu Ziemi obserwuje się pole magnetyczne powiązane z mocnymi wiatrami wiejącymi w jonosferze. Wiatry te, wiejące z prędkością rzędu 100 m s-1, są spowodowane oddziaływaniem Słońca i Księżyca i gradientami ciśnień. Ruch zjonizowanego gazu jest równoważny prądom elektrycznym, który skutkuje stworzenie dodatkowego pola magnetycznego nakładającego się na regularne pole ziemskie. W r. 1958 wykryto w pobliżu Ziemi dwa pierścieniowe, otaczające Ziemię, obszary promieniowania jonizującego, zwane pasami radiacji van Allena. Pasy van Allena i magnetosfera Ziemi Wewnętrzny pierścień znajduje się nad równikiem geomagnetycznym od wysokości ok. 2400 km do 5000 km, a pierścień zewnętrzny od 12 000 do 25 000 km. Obydwa pasy zajmują strefę odpowiadającą ±30o szerokości geomagnetycznej. Są one wypełnione protonami o energiach rzędu 100 MeV i elektronami o energiach ok. 100 keV. Granice pasów van Allena zmieniają się w zależności od tego, jakie cząstki i o jakich energiach wchodzą w ich skład. Pasy stanowią pułapkę magnetyczną dla poruszających się cząstek naładowanych. Spośród dobiegających do Ziemi cząstek tylko nie wszystkie przenikają do atmosfery w okolicach biegunów. Wywołują one wzbudzenie i jonizację atomów gazu w górnych warstwach atmosfery, powodując jego świecenie. W ten sposób powstaje widowiskowe zdarzenie zwane zorzą polarną. Źródłami naładowanych cząstek są wiatr słoneczny i promieniowanie kosmiczne. W skład promieniowania kosmicznego wchodzą protony, cząstki α, neutrony, elektrony i promienie γ. Region otaczający Ziemię, wypełniony naładowanymi cząstkami, pozostający pod wpływem z.p.m., nazywa się magnetosferą. Magnetosfera zawiera całą atmosferę i pasy van Allena. Kształt magnetosfery i jej rozmiary zależą w pewnym stopniu od aktualnej aktywności Słońca