Co to jest Dziura Czarna

Co to znaczy CZARNA DZIURA: przedmiot, z którego nie może wydostać się żaden sygnał, w tym światło. C.d. może być zatem obserwowana tylko w sposób pośredni. Z relatywistycznej teorii grawitacji A. Einsteina można dla ciała o masie M określić rozmiar o wymiarze długości zwaną promieniem grawitacyjnym albo promieniem Schwarzschilda. Z prawa powszechnego ciążenia wynika, iż ucieczka ciała o masie m z powierzchni planety o promieniu R i masie M może nastąpić wtedy, gdy energia kinetyczna tego ciała jest przynajmniej równa energii potencjalnej, jaką ma to ciało w odległości R od centrum: Jeżeli podstawić v = c, to otrzymamy wyrażenie na promień grawitacyjny. Znaczy to, iż szybkość ucieczki z takiego obiektu jest równa prędkości światła c. Jeżeli przedmiot o masie M ma promień mniejszy od swego promienia grawitacyjnego, to jakiekolwiek ciało i żaden sygnał nie może się z niego wydostać. Przedmiot taki nazywa się c.d. Istnienie c.d. ("corps obscurs") sugerowali J. Mitchell w 1783 r. i P. Laplace w 1796 r. C.d. są przedmiotami, których gęstość musi być wielka i wynosi Promienie Schwarzschilda obliczone dla Słońca i Ziemi wynoszą adekwatnie: rgS = 2,95 × 103m≅ 3kmrgZ = 8,86 × 10-3m = 8,86mm C.d. powstają wskutek zapadania się (kolapsu) masywnych gwiazd, gdy jądro gwiazdy po wybuchu supernowej ma masę większą od 3 mas Słońca. Wtedy jakiekolwiek wewnętrzne ciśnienie nie jest w stanie przeszkodzić kurczeniu się gwiazdy, która w krótkim czasie osiąga promień Schwarzschilda i dalej zapada się w sposób nieograniczony. Mimo iż c.d. nie można dostrzec, to jednak następnie wywiera wpływ ona grawitacyjnie. Jeżeli jest ona jednym ze składników układu podwójnego gwiazd, to może nastąpić przepływ masy od lżejszego składnika do c.d. Przyśpieszana w polu grawitacyjnym plazma może gwałtownie rozgrzewać się, co prowadzi do emisji znaczących ilości energii w formie promieniowania rentgenowskiego. Jeżeli więc układ podwójny jest źródłem silnego promieniowania X, to można podejrzewać, iż jednym z jego składników jest c.d. Do takich obiektów należy układ podwójny w gwiazdozbiorze Łabędzia (Cygnus X 1). Liczbę c.d. w naszej Galaktyce ocenia się na ok. 100 mln